Op een rustige dag zat Akimbo zijn eigen boontjes te doppen, totdat een geheimzinnige boodschap hem opriep om een eiland en de twintig wijzen daarop te redden van een boze draak. Of zoiets. Blablabla dacht Akimbo. Maar ja, je bent natuurlijk niet voor niets Kung-Fu held, dus trok hij zijn pyjamabroek (of zoiets) aan, en ging op avontuur (of zoiets).
“Vaak is een sprong naar een ander platform een letterlijke sprong in het diepe…”
Akimbo is een 2D platform spel uit 2001. Nou hou ik best van 2d platformers zoals Sonic the Hedgehog en Jazz Jack Rabbit, maar rond 2001 waren de meeste platformers al 3D. Destijds vond ik 3D platformspelletjes niet altijd om over naar huis te schrijven. Lastige controls, onoverzichtelijk, etc, etc… En laten we eerlijk zijn, de eerste generatie 3D spellen is niet heel mooi oud geworden. Daarom was ik in eerste instantie best benieuwd of 2D Akimbo me nog een beetje kon boeien. De eerste aanblik deed me echter al in lachen uitbarsten. Wat een povere graphics! Ik heb tien jaar oudere Super Nesspelletjes gespeeld die er beter uitzagen. Platformpje hier, bruggetje daar, hop klaar moeten de makers gedacht hebben. De kleurige graphics vielen bij jongere gamers overigens wel in de smaak.
Maar een platformspel is natuurlijk niet compleet zonder wat vijanden. Dus zijn er wat schelpen, oesters, skeletten en muggen om Akimbo lastig te vallen. Ze zullen het onze Kung-Fu-held niet echt lastig maken. Wel lastig zijn de controls. Akimbo loopt niet, maar glijdt een beetje. Verder is de besturing net te traag en dat zorgt al snel voor de nodige frustratie. Het feit dat je bij de minste aanraking gewoon dood bent maakt het al niet veel beter.
De makers van Akimbo hebben zelf kennelijk nooit veel games gespeeld, want alle elementen die een platformspel leuk maken zitten dus niet in Akimbo. Vaak is een sprong naar een ander platform een letterlijke sprong in het diepe omdat je sommige platforms niet kunt zien, maar ergens buiten het scherm bungelen. Veel trail & error dus. Verder kan Akimbo hier en daar een suf wapen of een geheim wereldje vinden, en dat was het dan wel.
Conclusie
Akimbo kwam uit in een tijd dat het qua graphics en gameplay eigenlijk niet meer kon… Hoewel, mijn toenmalige vriendin leek het aanvankelijk door het schattige muziekje wel aardig te vinden. Hierdoor overleefde de game destijds een weekje op mijn harde schijf. Doordat ze al snel enkele levels wist op te lossen speelde ze nog even door, maar uiteindelijk had zij er ook genoeg van. Akimbo is alleen leuk voor de allerkleinsten onder ons, mede door de kleurige graphics. De rest moet even verder kijken.
Geef als eerste een reactie