In mijn jeugd was ik altijd op zoek naar dat ene voetbalspel dat me echt het gevoel gaf onderdeel van “the real thing” te zijn. International Soccer op de Commodore 64 was begin jaren 80 voor mij al een enorme stap voorwaarts van wat ik op de Atari gewend was. Maar eind jaren ’80 begin jaren ’90 hoorde ik over Dino Dini’s Kick Off, een spel dat al snel op bijna alle homecomputers zou uitkomen. Volgens velen was dit het spel waar ik al die tijd op had gewacht. Dat bleek ten dele waar: het was afhankelijk van het systeem waar je op speelde.
Amiga – 1989
Het is belangrijk om te beseffen dat het voetbalgames-landschap er destijds echt anders uitzag. Elke uitgever poepte zo nu en dan een simpel voetbalspel uit. Plak er een bekende voetballer zoals Gary Lineker op, en hup klaar. Maar de Amiga versie van Kick Off was geweldig en benaderde voor het eerst een echt potje voetbal op een computer. De weergave en menustrcutuur zijn doeltreffend simpel, maar de gameplay is (als je de besturing eenmaal onder de knie had) verbazend diepgaand. Anders dan andere spelen plakt de bal niet aan je spelers vast, je moet echt leren dribbelen. Je dient hier echt balgevoel te ontwikkelen. De spelers zijn geen eenheidsworst, maar hebben allemaal hun eigen vaardigheden.
Atari ST – 1989
Zoals gewoonlijk ontlopen de Amiga en de Atari ST versies elkaar niet heel veel. Het spel speelt snel, en ook hier is het even wennen aan de besturing. Ik heb niet heel veel voetbalspellen op dit systeem gespeeld, dus het is een beetje makkelijk om te zeggen dat Kick Off één van de betere op dit systeem is, maar bewijs mij maar het tegendeel. Ik vind de graphics er op de Amiga wellicht net ietsje strakker uitzien. Het tempo van de game ligt hoog, en ook dat vergt enige oefening.
Commodore 64 – 1989
De grote deceptie. Als Commodore 64 bezitter was ik superblij toen ik deze game bij Dixons in Assen zag liggen. Eindelijk kon ik voor mezelf zien of de hype terecht was. En wat viel het tegen. De graphics waren op de Amiga eenvoudig en goed, maar vallen op de Commodore 64 echt tegen. De gameplay is een stuk slomer. Het is alsof men bij Anco dacht: snel voor de kerst ook even een C64 versie uitbrengen, dat zijn weer extra centjes. Lekker profiteren van de populariteit van de Amiga-versie. Snel weer Microprose Soccer opgestart.
ZXSpectrum – 1989
Niemand zag de ZX Spectrum als een systeem voor mooie graphics, dus op dat gebied geef ik deze conversie een beetje de ruimte. Helaas staat deze versie wel heel erg ver af van wat de Amiga versie interessant maakte. Gezien de enorme hoeveelheid voetbalspellen op dit systeem is dat niet zo erg, er valt genoeg te kiezen. Maar wellicht had men moeten overwegen dit systeem maar over te slaan. Niets van de diepgang die de Atari ST en Amiga versies leuk maakte is hier terug te vinden. En dat is geen goede motivatie als je moet wennen aan de lastige besturing.
NES – 1991
Op de NES waren de reacties gemixt, sommigen vonden dit een vrij redelijke conversie, anderen bleven mopperen op de besturing. Ik blijf erbij dat je echt even moet investeren in de controls om het maximale uit deze titel te halen. Maar het euforische gevoel dat de Amiga versie me bezorgde is ook hier ver weg. Er zijn redelijk wat voetbaltitels op de NES (toch al gauw een stuk of 15), en dit is helaas niet meer dan een subtopper.
Be the first to comment