WarGames was in 1983 een film waar veel gamers op zaten te wachten. Een film waarin hackers, nerds, programmeurs, gamers en computers een prominente rol hadden? Graag! Je moet niet vergeten dat een Nerd toen nog gewoon een scheldwoord en geuzennaam tegelijk was, en niet de hipstertrend van tegenwoordig belichaamde. Matthew Broderick speelde de hoofdrol, en als VIC20 en Atari spelende nerd werd ik direct enorm verliefd op zijn tegenspeelster Ally Sheedy. En toen was er de gelijknamige game.
“Het is een beetje Missle Command op meerdere schermen, en je hebt je handen er vol aan.”
Deze game doet ietwat denken aan Missile Command, maar de actie is een stuk trager. Bovendien wordt de aandacht verdeeld over zes schermen die verschillende gebieden van de VS vertegenwoordigen. Vijandelijke raketten, vliegtuigen en onderzeeërs vallen aan en je moet je eigen troepen leiden, waaronder raketten, vliegtuigen, onderzeeërs en satellieten, om ze te onderscheppen. Elk type verdediging heeft sterke en zwakke punten (raketten zijn snel maar beperkt in bereik, vliegtuigen zijn langzamer maar hebben een onbeperkt bereik). Satellieten bieden een goede verdediging, maar zijn slechts af en toe beschikbaar. Sommige wapens zijn niet beschikbaar in bepaalde gebieden en sommige vijanden zijn bestand tegen bepaalde wapens, dus je moet je strategie continue aanpassen.
Als je bases en steden worden geraakt telt een DefCon-meter voor elk gebied af. Wanneer de algemene DefCon een minuut lang level 1 bereikt of wanneer alle steden en bases zijn vernietigd, wordt een tegenaanval gelanceerd en is het spel afgelopen. Het spel wordt gewonnen door een tegenaanval lang genoeg te voorkomen om een staakt-het-vuren te bereiken. Er zijn acht verschillende moeilijkheidsgraden om door te komen. Deze game kwam op diverse systemen uit, maar in een modus voor twee spelers speciaal voor de Colecovision kan één speler de Roller Controller gebruiken om wapens te sturen en af te vuren, terwijl de tweede speler een keypad gebruikt.
Conclusie:
Na het opstarten van de game was ik even aan het puzzelen hoe alles precies werkt, ik had er namelijk geen handleiding bij. Sommige retrospelletjes nodigen door de enorm oude uitstraling niet erg uit dit te doen. WarGames moet het zeker niet van vormgeving en geluid hebben. Maar qua spel valt er genoeg te beleven. Het is een beetje Missle Command op meerdere schermen, en je hebt je handen er vol aan. Voor een console destijds een vrij nieuw type spel, je zou dit eerder op een homecomputer verwachten (het spel kwam ook uit voor de Atari ST en de Commodore 64).
Be the first to comment