Hardlopen is nou niet direct een spel dat zich goed voor een game leent. Qua sprint onderdelen herinneren we ons vast allemaal de spelletjes waarbij je voornamelijk je toetsenbord helemaal kapot ramt om zo snel mogelijk vooruit te komen. Maar langere afstanden kom je zelden tegen in een game. Destijds kocht ik een cassette-tape uit de Dixons rommelbak in de hoop eens iets nieuws te proberen. En Run for Gold is zeker anders dan andere sportspelletjes die ik ooit speelde.
“Het tactische element sprak me vooral aan. Het heeft wel iets van echt hardlopen, hoe bouw je je race op?”
Run For Gold is een atletiekspel voor één speler waarin de speler twee atleten traint voor de middellange afstand, één voor de 400m-discipline en een andere voor de 800m en 1500m-disciplines. De speler moet zijn lopers naar succes leiden in een reeks lokale races voordat hij mag racen in vier grote wedstrijden: Crystal Palace, het Europees kampioenschap, het wereldkampioenschap en ten slotte de Olympische Spelen. Het spel heeft veertig lopers die individuele, realistische racetactieken gebruiken waartegen de speler moet strijden. De speler kan de lopers die ze trainen opslaan en ze de volgende keer dat ze spelen weer opladen.
Er zijn twee spelniveaus en een demonstratiemodus. Als de speler op niveau 1 speelt hoeft hij alleen maar het tempo van zijn hardlopers te regelen, het spel houdt de hardloper automatisch in zijn racebaan. Als je op niveau 2 speelt dient de speler zowel het tempo van de lopers beheren en ze in de goede baan te houden. Dit is gelukkig geen spel waarbij de knoppen snel moeten worden ingedrukt om de lopers te laten bewegen. De lopers zullen lopen zodra de vuurknop is ingedrukt. De speler moet het energieniveau van de hardlopers beheren door het tempo te regelen waarmee ze rennen. Ren te snel en ze hebben geen energie meer voor een sprint aan het einde van de race, ren te langzaam en je zal te ver achterblijven om in te halen.
Het tactische element sprak me vooral aan. Het heeft wel iets van echt hardlopen, hoe bouw je je race op? Ik was destijds benieuwd of het programma ook voorzag in psychologische diepgang. In het echt is het makkelijker om iemand te volgen, dan om het tempo zelf te maken. Ik heb geen idee of de programmeurs dit element van de sport ook hebben meegenomen. De beelden zijn prima, de animatie van de rennende lopers is mooi weergegeven. Helaas is er weinig variatie in de omgeving. Je rent gewoon over een sintelbaan. En dat duurt best lang, zeker op de 1500 meter. Veel meer dan snelheid reguleren en af en toe wat sturen is er niet te doen.
Conclusie:
Eigenlijk is dit een oersaai spel. Ik kan me niet voorstellen dat de casual gamer hier langer dan vijf minuten aan wil besteden. Het gebrek aan actie en spanning zal de meeste spelers snel wegjagen. Toch speelde ik dit destijds nog best lang. Ik wilde namelijk doorgronden hoe het spel werkte. Wat gebeurde er als ik alles opspaarde tot het einde? Of direct voluit ging? Ik was opzoek naar diepgang achter de conditie-mechaniek. Het spelen met je energie-meter rekte de levensduur van dit spel voor me, en zorgde ervoor dat ik er nog wat lol uithaalde.
Geef als eerste een reactie