Airborne Ranger (C64)

Shooters waar jij als stoere commando door de bossen trekt en tegenstanders naar de andere wereld helpt waren er in de jaren ’80 genoeg. Denk bijvoorbeeld aan Commando van Capcom of Ikari Warriors van SNK. Maar bij Commando’s denk ik ook aan planning, stealth en intelligentie, niet met hersenloos blasten. Er valt in die games verder weinig te plannen, het is vooral gaan met die banaan. Microprose bracht gelukkig een leuke variant op dit genre.

“Meer dan eens schoot ik een ventje neer waarna alle aandacht op me gevestigd was.”

Als Airborne Ranger hoor je bij het neusje van de zalm als het op speciale missies aankomt. Vaak wordt je diep achter de vijandelijke linies gedropt om taken uit te voeren die voor de gewone soldaat bijna onmogelijk zouden zijn. Een communicatie toren uitschakelen? Jij doet het. In een vijandelijk kamp op strategische plekken bommen plaatsen? Fluitje van een cent. Ook krijgsgevangenen bevrijden of juist een belangrijke vijandelijke officier gevangen nemen behoort tot jouw specialiteiten. Er zijn in totaal een stuk of twaalf missies. Na het voltooien van een missie wacht een decoratie en wellicht een hogere rang. Het spreekt vanzelf dat deze missies niet volbracht kunnen worden door openlijk het vijandelijke kamp te bestormen. Hier gaat planning, geheimzinnigheid en strategie aan te pas komen.

Na het kiezen van de missie volgt een briefing waarin de doelen worden duidelijk gemaakt. Ook mag je drie tassen inpakken die in vijandelijk gebied zullen worden gedropt. Je kan tijdbommen, raketten, extra munitie, verbanddozen en granaten in zo’n tas doen. Natuurlijk is het handig dat je de inhoud van die tassen aanpast op de missie. Als je iets moet opblazen zijn raketten of tijdbommen natuurlijk noodzakelijk. En als het kamp goed bezet is moet je ook aan je munitie denken. Vervolgens vlieg je over het gebied en drop je op handige plekken je drie tassen af. Let goed op waar dat gebeurd, je moet de tas tenslotte ook op kunnen pikken. Als je een bepaalde route kiest naar je doel, maar je tassen liggen niet op de route, dan kan je onderweg in de problemen komen. Vervolgens spring je zelf uit het vliegtuig en kan de missie beginnen.

Missies kunnen op verschillende locaties plaatsvinden: de jungle, ijsvlaktes of een woestijn. Doordat je van te voren de kaart goed bestudeerd hebt weet je ongeveer waar vijandelijke loopgraven, mijnenvelden, prikkeldraad en bunkers zich bevinden. Je kan natuurlijk tegenstanders uitschakelen, maar om verschillende redenen is dat niet altijd mogelijk, en ook geen goed idee. Soms loont het zuinig met je munitie te zijn of ongezien te blijven. Meer dan eens schoot ik een ventje neer waarna alle aandacht op me gevestigd was. Niet handig voor het voltooien van je missie, en al helemaal niet als je ook nog eens weinig munitie beschikbaar hebt.

Het toffe aan dit spel is dat er meerdere routes zijn, het is vaak een kwestie van tactiek welke weg je kiest. Meer dan eens moest ik mijn tactiek aanpassen om de route niet haalbaar bleek, of ik een foutje had gemaakt met het droppen van cruciale voorraadzakken. Ook kon ik een enkele keer mijn missie niet voltooien doordat ik zonder kogels werd opgejaagd door de vijand. Planning is cruciaal, en dat is wat mij betreft wat deze game zo ontzettend leuk maakt. Het is gewoon intelligenter dan Commando of Ikari Warrios.

Conclusie:
Eind jaren ’80 was Microprose door titels als Microprose Soccer en Pirates hard bezig om mijn favoriete uitgever te worden. Airborne Ranger past wat mij betreft perfect in dit rijtje. Op sommige momenten voelde ik echt de spanning van de missie: weinig kogels meer over, de vijand op mijn hielen en krijgsgevangenen om te bevrijden. Er is wel één kleine kanttekening: het is zaak dat je de floppy versie van deze game gaat spelen. Op tape is dit een stuk vervelender door irritante laadmomenten, dat hadden ze makkelijker kunnen doen.