In de jaren ’90 was Pokémon een enorme hit op de originele Game Boy. Toch ging het grotendeels aan me voorbij. Ik zag de cartoon pas toen ik eind twintigste eeuw op kamers ging wonen, en het boeide me niet zo. In 2002 begon ik een gameswebsite, en op een gegeven moment kreeg ik de nieuwste Pokémongames voor de GBA binnen. Destijds ging ik er maar eens even voor zitten zonder al te hoge verwachtingen. Hoe ongelooflijk het nu ook klinkt, ik had toen geen idee met wat voor type spel ik te maken had.
“Pokémon Sapphire en Ruby zijn ook voor niet Pokémon kenners erg leuk.”
Aan het begin van het spel kies je wie en wat je bent (naam en geslacht), en ga je op avontuur. Je karakter is net verhuisd naar een nieuwe stad, en je moeder vraagt je om kennis te gaan maken met de nieuwe buurman, Prof. Birch. Na wat zoeken tref je hem aan in het bos, waar hij wordt aangevallen door een wilde Pokémon! Op de grond licht de rugtas van de Prof. Snel pak je hieruit een welbekend rood-wit balletje, en ga je met een Pokémon van de Professor de strijd aan…
Nadat je hebt gewonnen is de Prof zo blij dat hij je een Pokémon cadeau geeft. Nadat je ook nog eens zijn dochter (een ervaren trainer) hebt verslagen heb je het helemaal gemaakt, en krijg je een PokeDex cadeau. Hierin kan je informatie opslaan over de diverse Pokémon die je pad kruizen. Bovendien leg je beslag op wat bolletjes waarmee je Pokémon kan vangen. Nu ben je helemaal klaar om op avontuur te gaan, Pokémon te vangen en Pokémon te trainen. Veel succes!
Waarom krijgen twee spellen dezelfde recensie kan je je afvragen. Dit is omdat Pokémon Ruby en Sapphire in principe exact dezelfde games zijn. Het enige verschil is dat de Pokémon, de monsters zelf, in de games verschillen. Met een linkkabeltje kan je trouwens deze Pokémon tussen twee gba’s uitwisselen. Het spel heeft wat weg van Zelda qua opzet. Beetje rondstruinen, mini quests oplossen, praten met mensen, en gewoon uitvinden wat alles doet en betekend. De Pokémon gevechten zijn redelijk simpel, en het spel is vrij makkelijk te begrijpen. Zelf was ik dus nooit een echte Pokémon fan, maar ik moet toegeven dat dit voor het spel niets uitmaakt. Het spel is kleurrijk, leuk en heeft dezelfde verslavingsfactoren die bijvoorbeeld Zelda een succes maakte. Pokémon Sapphire en Ruby zijn ook voor niet Pokémon kenners erg leuk.
Conclusie
Pokémon Sapphire en Ruby zijn prima spellen waar ik inmiddels al weer een flink aantal uurtjes in heb zitten. Het is als RPG-adventure misschien niet allemaal zo diepgaand als bijvoorbeeld Zelda, maar daar hebben de Pokémon liefhebbers natuurlijk maling aan. Ik ben zelf niet zo’n enorme fan dat ik ze beide zou aanschaffen, maar Pokémon fans en gameverzamelaars hebben daar natuurlijk andere ideeen over. Het is een spel dat ik de afgelopen 18 jaar regelmatig er weer bij heb gepakt.
Geef als eerste een reactie