Eind jaren ’90 kwam er een belangrijke verandering in het vechtgenre, 3D deed ook hier zijn intrede. Iedereen was benieuwd of dit ook grote veranderingen zou meebrengen voor de succesvolle Mortal Kombat serie. Toen ik eind 1997 eindelijk in Amsterdam achter de arcadekast kon kruipen was het echt even wennen. Een semi-3D game en geen gedigitaliseerde vechters meer. Maar is Mortal Kombat 4 ook een Flawless Victory?
“Normaliter worden games steeds mooier en groter, maar ik moest destijds echt even wennen aan de pseudo 3D graphics.”
Duizenden jaren voorafgaand aan de eerste game probeerde Shinnok, een van de Elder Gods die de zes rijken in het Mortal Kombat-universum beheersen, de baas van allemaal te worden. Dondergod Raiden versloeg Shinnok in een oorlog die honderden jaren duurde, en stuurde hem naar de Netherrealm, waar hij voor altijd vast zou zitten. Nu is Shinnok toch erin geslaagd om te ontsnappen met de hulp van de tovenaar Quan Chi, en zoekt hij wraak op de Elder Gods die hem hebben verbannen. Volgens plan verovert hij eerst het rijk van Edenia, met de hulp van verraadster Tanya. Daarna staat hij klaar om de Elder Gods aan te vallen. Om de dreiging van Shinnok te stoppen vraagt Raiden om hulp van de aardse krijgers die keizer Shao Kahn hebben verslagen.
In Mortal Kombat 4 kan de speler aanvankelijk kiezen uit 15 verschillende vechters (je kan er later nog meer vrij spelen). Veel vechters uit eerdere games in de serie maken een comeback, Scorpion, Sub Zero, Liu Kang, Sonya Blade, Johnny Cage zijn bijvoorbeeld weer van de partij. Nieuw zijn de vechters Shinnok, Fujin, Jarek en Kai. Mijn persoonlijke favoriet Goro keert terug als baas. De gameplay is niet heel verschillend van eerdere games, maar heeft wel een paar verschillende nieuwe functies; personages kunnen bijvoorbeeld wapens gebruiken in een gevecht of opzij stappen om zo een aanval te ontwijken.
Normaliter worden games steeds mooier en groter, maar ik moest destijds echt even wennen aan de pseudo 3D graphics. In feite is dit nog steeds een soort 2D vechter, het stapje opzij verandert daar niet veel aan. De eerste generatie 3D graphics in niet heel mooi oud geworden, en Mortal Kombat 4 vormt daarop geen uitzondering. Het belangrijkste is dat de game wel lekker vlot speelt. Het duurde niet lang voor ik de moves en combo’s tevoorschijn kon toveren. Maar ergens bleef het knagen. Wellicht had ik toch liever een echte 2D fighter gespeeld met verbeterde graphics zoals we die kennen van MK2 en MK3.
Conclusie:
MK4 is na al die jaren een beetje een ondergeschoven kindje in de MK familie. Ik ken weinig mensen die vol enthousiasme MK4 uitschreeuwen als je naar hun favoriete retro vechtspel vraagt. De graphics zijn een goed voorbeeld van de transitieperiode die eind jaren ’90 plaatsvond. Desondanks is deze game nog best het spelen waard, PSX en N64 bezitters kunnen hun hart ophalen aan Finishing Moves en andere fijne bloederigheid.
Geef als eerste een reactie