Bijna dertig geleden verscheen Super Mario Kart. In deze jolige racegame konden de spelers elkaar aftroeven op het kartcircuit. Het was een perfecte 2 player game, en de opvolger, Mario Kart 64, vormde samen met Crash Team Racing op de PSX het ultieme 4 player genot. Na een hoop middelmatige klonen leek het kartgenre ten onder te gaan. Begin deze eeuw zorgde Mario Kart Double Dash echter voor een opleving, en de Mario Kart serie is tot op de dag van vandaag zeer succesvol. In 2001 probeerden ze ook Bomberman zijn eigen kartgame te geven.
“Verreweg de grootste troef van dit spel is echter het meeleveren van de SNES-versie van Bomberman“
Bomberman was op zijn manier al een leuke multiplayer. In het originele spel kon je elkaar lekker naar hartenlust proberen om te brengen door de tegenspeler met bommetjes op te blazen. Aangezien je deze game tegen maximaal vier andere gamers kon spelen vormde Bomberman samen met het kartgenre ultiem multiplayergeluk. Hudson dacht eens even stevig na. Wat als we deze beide zaken eens combineren? En dus geschiedde. Aangezien ik als PS2-bezitter destijds niet het genot had om Mario Kart Double Dash te spelen was er nog een open vacature voor een leuke Kart Game.
De eisen voor een goede kartgame zijn vrij simpel. Het moet er allemaal vrolijk uitzien, de besturing moet toegankelijk aanvoelen, er moeten een paar grappige minigames aanwezig zijn en het spel moet over een hoog ‘pick up and play’ gehalte beschikken. Nou, met dat vrolijke zit het wel goed. De wereld van Bomberman ziet er bijna nog kleuriger uit dan die van Mario (voor zover dat al mogelijk was). De Bombermannetjes beschikken allemaal over de vereiste cute factor, en de fantasievolle raceomgeving is ook in orde. Toch ziet het er allemaal wel wat kaal uit: iets meer beweging en poespas in de achtergronden had wel gemogen.
De gameplay van Bomberman Kart is een beetje een moeilijk verhaal. De karts sturen wat stug, maar dat is op zich niet het grootste probleem. Er zitten namelijk nogal wat scherpe bochten in de circuits, en die zijn door de stugge besturing niet of nauwelijks te nemen. De programmeurs van Hudson keken eens goed naar Mario Kart, en bedachten dat ze de handbreak zouden invoeren. Met de L en R knoppen kun je dan even iets scherper insturen. Goed idee, maar helaas een beetje armoedig uitgevoerd. Zodra je van de handbreak gebruik maakt, gaat de kart oncontroleerbaar slippen. Dit fenomeen is niet alleen voorbehouden aan Bomberman Kart, het viel ons ook op in Crash Nitro Kart. Men doet dit kennelijk om de karts een stukje realisme mee te geven. Maar ik had liever een lekker werkende handbreak gehad dan een realistische. Het gaat hier tenslotte om arcade/multiplayer lol, niet om een simulatie!
Gelukkig compenseert Bomberman Kart op het gebied van minigames. Er zitten er namelijk genoeg in. Het leukste van de minigames is het voetbalgedeelte, waar de karts proberen een grote bal elkaars doel in te rijden. Verreweg de grootste troef van dit spel is echter het meeleveren van de SNES-versie van Bomberman. Naast de kartgame kan je ook gewoon met vier spelers tegen elkaar ouderwets Bombermannen, en dat is wel zo leuk. Dat de SNES-graphics een beetje gedateerd aandoen is absoluut geen bezwaar, want de geniale gameplay van Bomberman verveelt nooit.
Conclusie
Ik ben gematigd positief over deze game. Het kartgedeelte kan best voor een leuke avond zorgen, ook al zullen de opmerkingen over de stroeve besturing en de matige handbreak niet van de lucht zijn. Toch valt er met deze game genoeg te lachen, en dat is wel de bedoeling. Het feit dat deze game voor hetzelfde geld ook nog eens de originele Bomberman meelevert is een enorm pluspunt waar meer uitgevers een voorbeeld aan mogen nemen. Waarom bij een release van een nieuwe Mario Kart het oude origineel niet als bonus erbij? (IPV alleen maar een paar oude circuits recyclen) Bomberman Kart bleek een redelijke kartgame, maar niet de knaller waar ik op had gehoopt.
Geef als eerste een reactie