Mafia (PC)

Begin deze eeuw waren we net een eigen gamessite begonnen: SnelSpel.nl. Met een kleine groep mensen recenseerden we alles waar we via onze contacten bij uitgevers beschikking over konden krijgen. En soms waren er ook persdagen. Één van de mooiere persdagen was destijds voor de game Mafia. Een rondvaart in een ouderwetse raderstoomboot, een mini-casino en ook nog eens een goodiebag met daarin de special-edition DVD van the Godfather. Voor ons als jonge studenten was dat destijds best een dingetje. Het zou dan ook tegenvallen als de game maar middelmatig was geweest…

“Mafia is echter absoluut geen simpele GTA kloon, want het spel heeft genoeg kwaliteit en vernieuwende elementen om op zichzelf te kunnen staan.”

In de intro zie je twee mannen samen in een typisch Amerikaans wegrestaurantje zitten. De ene man, Tommy Angelo, praat met een rechercheur. Tommy is duidelijk een maffioso, en wil een deal sluiten met de sterke arm der wet. Hij wil zijn werkgever, een grote maffiabaas, erbij lappen in ruil voor bescherming. Als het spel begint, kruip je in de huid van Tommy in de tijd toen hij voor het eerst met de maffia in aanraking kwam.

Mafia wordt gespeeld in third person en doet qua speelstijl nog het meeste denken aan GTA. De overeenkomsten liggen er zelfs redelijk dik bovenop: Je speelt het spel in je eentje, je bent een crimineel, je kunt rondlopen, maar je kan ook auto’s jatten en rondscheuren. Mafia is echter absoluut geen simpele GTA kloon, want het spel heeft genoeg kwaliteit en vernieuwende elementen om op zichzelf te kunnen staan. De sfeer in Mafia verdient een aparte vermelding. Je waant je echt in de jaren 30, de stemmen en de muziek, die ook rechtstreeks uit die tijd lijkt te komen, dragen heel erg bij aan de bijna perfecte vibe. Maar ook het verhaal en de sympathieke hoofdrolspeler dragen bij aan een heerlijke atmosfeer. Het verhaal is dan ook echt goed, het pakt je meteen, maar het spel is wel compleet lineair. Je werkt van missie naar missie.

Wat meteen opvalt in het spel is het realisme; naast het feit dat alles heel mooi is en zeer goed klinkt is er grote aandacht besteed aan details. De auto’s, en met name de oudste, zijn niet lekker te besturen, ze slippen snel en zijn traag als de pest. Irritant, maar realistisch. Als je wat langer speelt, gaat het besturen steeds makkelijker en worden de auto’s steeds sneller (en mooier.) Maar er zijn nog veel meer details verwerkt; de wapens zijn kopieën van de wapens uit de jaren ’30, als je een verkeersovertreding maakt met politie in de buurt komen ze achter je aan, je banden kunnen lek geschoten worden, als je over een lijk loopt laat je een spoor van bloedige voetafdrukken achter en nog zo veel meer.

Conclusie:
Wat je meteen opvalt aan de game is dat de developers waarschijnlijk nog wat onervaren waren. Dit merk je aan kleine foutjes, zoals controls die opeens veranderen, of een ‘lose the tail‘-missie die maar niet eindigt, terwijl je achtervolgers al tien minuten in geen velden of wegen te bekennen zijn. Ook hoorde je destijds veel geluiden dat het spel niet goed liep op veel systemen die de game met gemak aan hadden moeten kunnen. Dat zal tegenwoordig minder een probleem zijn. Verder is Mafia een briljant spel. Waar GTA heerlijk over the top is, is Mafia heerlijk realistisch. Het verhaal is pakkend, de graphics schitterend, en het geluid super. Op een paar kleine foutjes na is dit spel simpelweg steengoed.