Rampage (Lynx)

Godzilla-achtige games waren er zo nu en dan al in de jaren ’80, maar een game waar je echt los mocht gaan op een stad leek nog verre toekomstmuziek. In de Jaren ’90 had ik al eens van de arcadegame Rampage gehoord, maar het nog niet gespeeld. Toen ik eenmaal een Lynx bezat wilde ik deze game vooral hebben omdat het één van de weinige titels was die enige bekendheid had. Waar de Game Boy en de Game Gear veel bekende games in de collectie hadden waren er voor de Lynx maar weinig games om vriendjes de ogen mee uit te steken.

“De politie en het leger zitten achter je aan en zullen op je schieten, dus probeer ze te tot moes te slaan of op te vreten.”

George, Lizzy, Larry en Ralph waren maar gewone Amerikanen, totdat een experiment gruwelijk mislukte. Hierdoor muteerden ze respectievelijk in een gorilla, reusachtige rat, hagedis en weerwolf. Tsja, wat doe je dan? Dan ga je behoorlijk apeshit gok ik zo. Al snel zijn de monsters druk met gebouwen te vernietigen en mensen op te eten. Als je lang genoeg tegen de randen van de gebouwen slaat zullen ze instorten. De politie en het leger zitten achter je aan en zullen op je schieten, dus probeer ze te tot moes te slaan of op te vreten. Eten is sowieso belangrijk, eet je te weinig, dan verander je weer in een mens. Maar kijk uit, want eet je iets verkeerds, dan kan dat slecht vallen.

Op de Lynx kunnen maximaal 4 menselijke spelers meedoen. Ik kende helaas nooit genoeg Lynx bezitters om dat te testen, het lijkt me namelijk wel geinig om met vier spelers te gelijk voor chaos te zorgen. Voor een handheldgame begin jaren ’90 zag dit spel er fantastisch uit, en ook de muziek was prima in orde. De gameplay zelf is redelijk arcade gebleven, veel van het zelfde. Ik kan me voorstellen dat dit na een tijdje wat gaat vervelen. In de Arcade was dit op te lossen door spellen heel moeilijk te maken, hierdoor bleven mensen wel terug komen. Maar nu je de game thuis gratis naar hartenlust kon spelen viel wel een beetje op dat het qua diepgang niet veel te bieden had.

Conclusie
Ondanks het gebrek aan diepgang blijft Rampage een geinig spelletje. Ik kan me menig verloren zondagmiddag herinneren dat ik de game er toch weer bij pakte om lekker gebouwen tot moes te slaan en soldaatjes te eten. Het was vooral ook een mooie game om naar te kijken, destijds was ik zwaar onder de indruk van de technische mogelijkheden van de Lynx. Besluit je ooit een Lynx aan te willen schaffen en games ervoor te gaan sparen, dan is dit er eentje die een mooi plekje in je collectie hoort te krijgen.

1 Comment

  1. Ondanks at je main goal o.a. het opvreten van burgers was, was dit toch een heerlijke comfort game. Cutesy, weird en gewoon tof om het monster te zijn in een wereld vol paniek. Voor mij nog steeds een top 3 notatie in de Lynx library.

Laat een antwoord achter aan Ran Marwin Reactie annuleren

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.