De Dertig van Dennis: Bloodshot (Mega Drive)

Een Mega Drive game is niet iets wat je nog vaak voor een prikkie kunt oppikken. Maar al die uurtjes op Marktplaats leveren zo nu en dan toch nog wel leuke dingen op. Zo ook de game Battle Frenzy. Na research bleek dit de Duitse uitgave te zijn van de game Bloodshot. Nu we weten waar we over praten, tijd voor een nieuw onderzoek!

“Tijdens een onderzoek blijkt dat er een leger van robots onderweg naar de aarde is om deze te vernietigen. Gelukkig kun jij dit allemaal tegen houden!”

Oké, aan de slag! Het begin van de game schreeuwt Wolfenstein 3D. Wellicht in een iets moderner sausje, maar het is een first person shooter / maze game. Alleen mik je in deze game niet op nazi’s, maar op robot aliens. Het verhaal is zoals vaker bij dit soort games flinterdun. Er wordt een alien space ship gevonden en overmeesterd. Tijdens een onderzoek blijkt dat er een leger van robots onderweg naar de aarde is om deze te vernietigen. Gelukkig kun jij dit allemaal tegen houden! En je krijgt de ‘bloodshot’-chip in je brein om je te helpen. Zie alhier de reden voor de titel. Voor de Duitse markt werd de titel echter als te gewelddadig ervaren en daarom werd de game omgedoopt naar Battle Frenzy. Wat bij mij niet veel vriendelijker klinkt, maar goed.

Terug naar de game. Ik maakte al de vergelijking met Wolfenstein 3D. Wat overeenkomt zijn de mazes en je moet vijanden uitschakelen. Uiteraard zijn er deuren. Sommige gaan altijd open, voor andere deuren heb je een sleutel nodig. Technisch gezien is het dus een first person shooter, enigszins vergelijkbaar Wolfenstein of Doom. Met een vast perspectief net als in beide games: je kunt alleen naar links of naar rechts bewegen. Onderweg vind je andere wapens en de sleutels voor deuren. Je hebt echter altijd maar beperkte ammo, dus je kunt over het algemeen maar kort van een nieuwe gun genieten.

Doel van het spel is om op zoek te gaan naar nodes. Deze zien er uit als een soort pilaar van elektriciteit. Deze zijn uiteraard goed beveiligd. Je moet zowel de beveiliging als de node zelf vernietigen. En daar onderscheidt deze game zich van Wolfenstein. Je gaat niet op zoek naar een eindpunt. Juist het tegenovergestelde. Zodra je de node hebt vernietigd, begint er een timer te lopen. De timer geeft aan hoeveel tijd je hebt om terug te gaan naar het startpunt van het level. En op naar het volgende level! Een interessante gimmick!

De graphics zijn op zich prima, maar wel druk en donker. Maak ik nog een laatste keer de vergelijking met Wolfenstein; dan zijn de graphics van Wolfenstein simpeler, maar wel duidelijker. De contrasten zijn helder wat enorm helpt bij het vinden van de weg door het doolhof. Bij Bloodshot is dit helaas een stuk lastiger. Zowel de vloer als het plafond zijn donker gekleurd. De muren hebben wel meer kleur, maar hebben ook veel zwart in zich. Wat mij betreft is dit het grootste minpunt. Het scherm wordt deels ook gebruikt om informatie te tonen. Een vak voor de sleutels die je in je bezit hebt, een zelfde vak voor de wapens die je hebt gevonden en dan daarnaast nog je levens en de hoeveelheid zuurstof dat je karakter nog heeft. Dit betekent dus echt wel dat een kwart van het scherm niet voor het spel zelf wordt gebruikt. En dan is er nog de map die doorlopend in het klein wordt getoond. Dit als een soort doorzichtig vakje rechtsboven in het scherm, welke het zicht ook nog eens een stukje beperkt. De map is ook nog eens moeilijk leesbaar. Het draagt allemaal niet echt bij aan de speelbaarheid van de game.

Ondanks deze grafische tegenslagen speelt de game wel lekker. De besturing is goed, de gameplay steekt goed in elkaar. Wat ik leuk vindt aan de game is dat je na het vernietigen van de node terug moet naar het begin. En dat ook nog eens binnen de tijd. Dat maakt wel dat je goed moet opletten welke route je aflegt. Het is deze gimmick waardoor de game zich onderscheidt, want de game is verder weinig vernieuwend. Het is een shooter zoals alle anderen uit zijn tijd, maar met een leuke gimmick.

Conclusie:
Als ik dan een conclusie moet geven, moet ik bekennen dat deze game me vooral weer zin geeft om Wolfenstein of Doom op te starten. De graphics zijn technisch prima, maar niet passend bij de game. Het maakt het overzicht houden gewoon lastig. Omdat ik tóch wel plezier heb gehad, en ik het concept van binnen de tijd terugkeren naar het startpunt interessant vindt, geef ik de game het voordeel van de twijfel en zie ik mezelf de game nog wel eens opnieuw oppakken.

*: Dit waren de zwaarste 30 minuten van mijn leven, voor deze game is het game over.
**: Prima 30 minuten, maar daar zal het waarschijnlijk ook bij blijven.
***: Die 30 minuten zijn me goed bevallen, dat worden er nog wel meer.
****: Die 30 minuten vlogen voorbij, dit is een aanrader!
*****: Ik kon niet meer stoppen, die 30 minuten worden binnen no time 30 uur!

1 Comment

  1. Helemaal mee eens. Voor mensen die een wolfenstein / Blakestone ervaring willen op de Sega MD. Het is prima voor wat het is.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.