Heden ten dage draait alles om beeld en geluid, de spellen zijn 3d, snel en eigenlijk wordt er erg weinig aan de verbeelding overgelaten. Dit was niet zo tijdens wat ik als de tweede golf van computerspellen zou willen betitelen. Eerst had je de arcadespellen zoals Loderunner, Digger en Arkanoid; de Atari, Commodore en 286 spelletjes. Daarna begon het Sierra tijdperk met klassiekers als Police Quest, Kings’s Quest, Leisuresuit Larry, Quest for Glory en ook de Ultima reeks (van Origin). Dit was het begin van de betere role-playing games (RPG’s).
Deze tweede golf was een duik in de richting van verhaal-gestuurde spellen, in wezen werd je deel van een eigen wereld. Door via het toetsenbord commando’s door te geven en later zelfs met een muis, ontdekte je die wereld. Er waren opdrachten te vervullen en puzzels op te lossen, de beelden waren in het begin nog EGA (16 kleuren) en denk maar niet dat je een resolutie van 640×400 kon behalen op de oude schermen. 320×200 was destijds in staat om de blokkige beelden weer te geven, toch was het meer dan genoeg. De spellen waren op een verhaal gebaseerd en uiterst verslavend doordat ze juist door de slechte audio en beelden een beroep op je verbeeldingsvermogen deden. Eén zo’n spel was Hero’s Quest (later Quest for Glory).
Hero’s Quest: So you want to be a Hero? begint met de keuze van het type karakter dat je wil spelen, zwaardvechter, magiër of dief. Elk type heeft een eigen weging van verschillende eigenschappen zoals klimmen, gooien, kracht enz. Daarnaast krijg je een aantal eigenschapspunten die je zelf kan verdelen. In den beginne sta je voor de poort van het stadje Spielburg (waar zou die naam vandaan komen?). Het kleine stadje is de uitvalsbasis voor vele avonturen, hier ontmoet je verschillende personen die je op weg kunnen helpen, opdrachten kunnen geven en van wie je verschillende benodigdheden kan kopen.
Buiten het stadje vindt je het kasteel Spielbrug waar je voor een paar zilveren munten dagelijks de stal schoon mag maken en gevechtslessen kan nemen om je ervaring en kracht te vergroten. Ook is er een winkel voor magische drankjes en een vriendelijke centaur in de nabije omgeving. Daarbuiten is een woud vol gremlins en bandieten, Meeps (kleine wezens die verdacht veel lijken op de harige kleine vriendjes van Ronald McDonald), de heks Babba Yabba, de tovenaar Erasmus en zijn spelletjes spelende rat, en nog veel andere gekke karakters. Zoals in veel spelletjes van Sierra zitten er veel grappen en parodieën in het spel verborgen waardoor het des de komischer is.
Je zou denken dat een oud spel dus ook lastig is qua gameplay maar eigenlijk is dat niet zo. Je loopt door gebruik van de keypad en alle velden zijn overzichtelijk en vrij makkelijk begaanbaar zodat je niet ergens vast kan komen te zitten. De vechtscènes zijn eigenlijk heel leuk ondanks de simpele middelen die de programmeurs hadden, je kunt opzij springen, steken, magie gebruiken, blokkeren, in wezen alles wat je zou verwachten.
Conclusie
Om uit te vinden of het pure nostalgie is of nog steeds een leuk spel blijft na meer dan twintig jaar heb ik het nog eens gevonden en opnieuw gespeeld, ik kan het nog steeds iedereen aanraden! Als je op de een of andere manier aan dit spel kan komen is het zeker nog steeds het uitproberen waard. Uiteindelijk zijn er vijf Quest for Glory spellen gemaakt door Sierra, er zijn nog steeds veel websites te vinden over deze spellen, een bewijs dat de fans nog steeds waardering hebben voor Quest for Glory, ook voor mij blijft QFG de klassieker der klassiekers!
Be the first to comment