Ooit in een grijs verleden wel eens Star Fox gespeeld op de SNES? Ik destijds niet, want eigenlijk heb ik nooit begrepen waar al die heisa om begonnen was. Lelijke platte graphics, eentonige missies en weinig lol. Alleen de tune vond ik wel erg vet. Dat was althans mijn mening destijds. Toen ik het doosje van Star X op mijn bureau zag liggen dacht ik dat we met de zoveelste port van SNES naar GBA te maken hadden, maar Star X blijkt meer een kloon dan een kopie.
Het verhaal is de gebruikelijke blablabla zoals wel vaker het geval is bij ruimteschietspelletjes. Jij bent lid van de goeien, en de anderen (aliens) zijn de slechten. De slechten hebben besloten van jouw volk een troosteloze slaven gemeenschap te maken, maar gelukkig kom jij tijdig achter hun plannen. Vervolgens moet je aan de aliens ontkomen en je volk waarschuwen. Met een soort ruimteschip knok je je door zo’n 20 missies, en dan is de klus geklaard…
Oefening baart kunst
Het intro van het spel is wel aardig, het cheesy verhaaltje wordt in een kort filmpje verteld. De scrollende letters tegen de ruimte-achtergrond geven de speler (vast niet toevallig) een Star Wars-gevoel. Naast het hoofdspel kan de speler ook een practice optie kiezen zodat men eerst wat met de besturing van het ruimtescheepje kan priegelen. Dat is aan te raden, want de actie in Star X vereist wel enige stuurmanskunst. Als de speler alle facetten van de besturing onder de knie heeft kan het spel beginnen…
En dan is het blasten geblazen. In een 3D-omgeving zie je een klein vliegtuigje (de speler) die over een afwisselend landschap van rotspieken en zee vliegt. Zwermen aliens proberen de speler zo snel mogelijk naar de eeuwige ruimtevelden te helpen. Behalve blasten is het dus ook voortdurend strak manoeuvreren geboden, anders knal je tegen een ander toestel of een rotspiek op. Verder duiken er diverse power-ups op die de speler nieuwe wapens of extra energie geven.
Conclusie
Star X is een redelijke shooter. Het is allemaal niet erg afwisselend, maar het spel houdt de speler wel bezig. Vooral de kunsten die de speler kan uithalen door tussen nauwe rotsformaties door te vliegen geven het spel toch een klein beetje extra diepgang. Voor iedereen die voor zijn GBA nog geen leuk pieuw pieuw-schietspelletje had is Star X een aardige suggestie.
Geef als eerste een reactie