De Amiga staat bij mij vooral te boek als een systeem waarin begin jaren ’90 heel veel kleurige platformers op uitkwamen. Denk maar eens aan Zool, Trolls en Superfrog. James Pond 2 is voor mij eigenlijk een stereotype Amiga game… terwijl ik het vooral van de Mega Drive ken. En dankzij goede vriend Randy speelde ik het ooit ook op de SNES. Daarom deze recensie waarin ik in één keer alle drie systemen afvink. Veel mensen zijn erg enthousiast over deze platfomer, en ikzelf reken me tot één van de fans.
” gelukkig was er ooit een gametijd waarin cute niet direct als kiddy werd afgedaan.”
In zijn tweede avontuur moet James Pond, ieders favoriete onderwater geheim agent, het speelgoed terughalen dat Dr. Maybe (en niet zo subtiele parodie op Dr. No) heeft gestolen. Pond is bewapend met een Inspector Gadget-achtig arsenaal (zijn lichaam kan rekken als een soort trekharmonica) dat hij kan gebruiken om hogere platforms te bereiken of andere slimme klim en klauter moves uit te voeren. Diverse power-ups geven James andere mogelijkheden zoals vliegen. Ook zijn er diverse voertuigen waarmee James door de levels kan gaan.
De gameplay speelt zich af in werelden met als thema bepaalde soorten speelgoed, zoals sportartikelen, snoep en vliegtuigen. An sich is James Pond II een traditionele side-scrolling platformer, hoewel er soms ook omhoog gegaan dient te worden. Elk level moet Pond 2 pinguïns verzamelen en de uitgang bereiken. Er zijn vaak meerdere uitgangen mogelijk en veel geheime stukken om te verkennen. Na het voltooien van zo’n wereld (met elk drie sub-levels) dient een level-boss zich aan die natuurlijk weer verslagen dient te worden.
Conclusie:
De eerste James Pond game was aardig, maar met dit tweede deel wist Pond zijn groove te vinden. Het spel speelt snel, is (geheel in 16bit Amiga traditie) erg kleurig, en speelt vlot. De muziekjes, de sprites en de uitstraling van de game… het is allemaal supercute, en gelukkig was er ooit een gametijd waarin cute niet direct als kiddy werd afgedaan. James Pond is ook zeker een leuke uitdaging voor de meer ervaren platformer. Aanrader dus. Voor de SNES kwam de game twee jaar later uit, wellicht een beetje mosterd na de maaltijd.
Be the first to comment