Mid jaren ’80 bezat ik een Commodore 64 en een Atari waar ik mijn gameverslaving op botvierde. Maar voorzichtig begonnen om me heen de eerste mensen met een PC op te duiken. Spelletjes waren nog schaars, en meestal had iedereen dezelfde, tenslotte was dit de tijd dat iedereen zich nog suf kopieerde. De paars-cyaan kleuren van een CGA PC roepen op zichzelf al een nostalgisch gevoel bij me op, maar enkele spelletjes versterken dat in extreem hoge mate. Alley Cat is zo’n game.
“De boosaardige hond die smalend “Here kitty kitty” zegt ligt nog vast in het geheugen.”
Alley Cat is een simpel actiespel met een paar platformelementen en bestaat uit verschillende minigames die aan elkaar zijn geplakt. Je bent een kleine zwarte straatkat op zoek naar de aandacht van een mooie poes die in een appartementencomplex woont. Je intenties zijn duidelijk: een stevig robbertje kattenliefde. Om dit voor elkaar te boksen speel je diverse minigames met een kattenthema. Klinkt simpel genoeg toch? Je begint in het steegje achter het complex. Je ontwijkt wat moordlustige honden, en via een waslijn probeer je een open raam te bereiken. Eenmaal binnen krijgt de speler een random mini-game voorgeschoteld.
Welke minigames kan je verwachten? Vis in een viskom eten, melk stelen van een stel kwaadaardige buldoggen, een vogelkooi van een tafel duwen en de vogel opeten, muizen vangen in een grote kaas, vazen uit een kast duwen. Om het moeilijker te maken is er in elke kamer altijd een bezem die je probeert te slaan. Je scoort punten door de minigames binnen een bepaalde tijd te voltooien (hoe sneller hoe beter). Nadat je een minigame hebt afgerond keer je terug naar jouw steeg. Als volhardende straatkat keer je terug naar het appartementencomplex en je krijgt de kans op ware kattenliefde: probeer je geliefde poes te bereiken terwijl rivaliserende mannelijke katten en cupido’s met pijlen je proberen neer te halen. Lukt het, dan volgt some sweet lovin’ en begint het spel met een hogere moeilijkheidsgraad.
Conclusie Alley Cat had destijds een muziekje dat in mijn hoofd bleef steken. Speel het vijf minuten, en je weet wat ik bedoel. Het spel is zo simpel van opzet dat als het misgaat je niemand anders dan jezelf de schuld kan geven. Het spel zal dan niet nalaten je even uit te dagen. De boosaardige hond die smalend “Here kitty kitty” zegt ligt nog vast in het geheugen. Na al die jaren viel het me weer op hoe simpel ik in dit spelletje zit. Verwacht geen wereldgame: Alley Cat is op zijn hoogst een vermakelijk tussendoortje. Maar wel een leuke voor een regenachtige zondagmiddag.
Ooit de stripserie De Blauwbloezen gelezen? Met wat fantasie zou je dat kunnen zien als een soort combi van Asterix en Lucky Luke. Deze serie over twee noordelijke soldaten in de Amerikaanse Burgeroorlog werd destijds […]
Beginn deze eeuw worden we overspoeld met first person shooters die als setting de Tweede Wereldoorlog hadden. Naast het prachtige Return to Castle Wolfenstein waren er ook een wagonlading aan delen uit de Medal of […]
In de jaren ’80 en ’90 ging je als jonge gamer en homecomputer-bezitter af en toe met wat geld naar de Dixons, Dynabite of V&D in de hoop daar een leuk spelletje te kopen voor […]
Geef als eerste een reactie