Ooit de stripserie De Blauwbloezen gelezen? Met wat fantasie zou je dat kunnen zien als een soort combi van Asterix en Lucky Luke. Deze serie over twee noordelijke soldaten in de Amerikaanse Burgeroorlog werd destijds ook uitgegeven in Nederland, en zo nu en dan kocht ik er eentje bij de Bruna. De twee helden, Sergeant Chesterfield en Korporaal Blutch kwamen regelmatig in kolderieke situaties terecht. De hoofdthema’s waren vooral de zinloosheid van de oorlog en het relatieve van heldendom.
“Je wacht tot de vijand zich op de brug durft te begeven… en dan knal je dat ding kapot.”
Behalve de tekenstijl en het burgeroorlog thema heeft men verder weinig met de Blauwbloezen gedaan in deze game. Vreemd, ze staan wel prominent op de cover. Je neemt eenvoudigweg de controle over het noordelijke of zuidelijke leger, en via een map moet je vervolgens met je legers gaan schuiven. Je kan een fort aanvallen, een trein proberen in te nemen of de strijd op het slagveld aangaan. Treinstations een rails genereren geld, en dat kan je weer gebruiken om nieuwe versterkingen aan te schaffen. Verder heb je de opties om indianen, het weer en andere omstandigheden een factor te laten zijn in deze strijd.
Het innemen van een fort of het overvallen van een trein is eigenlijk een soort platformspelletje dat verder niet al te veel om het lijf heeft. Het zorgt vooral voor een beetje variatie bij het hoofdgedeelte van het spel: het slagveld. Zodra twee legers elkaar treffen in een staat gaan we direct naar het slagveld. Ieder leger heeft drie soorten units: infanterie, cavalerie en artillerie. Door op de units te klikken neem je de besturing ervan op je. Het speelt zich allemaal in realtime af, dus snel klikken is noodzakelijk. Kanonnen zijn effectief over een langere afstand, cavalerie voor de snelle charges, en infanterie voor het vuile werk en om te schieten.
Deze game is het leukste als je het tegen een medespeler opneemt. De computer is op zich geen slechte tegenstander, maar ik heb me hier destijds enorm mee vermaakt door mijn vrienden naar de andere wereld te knallen. Leuke vondsten zijn bijvoorbeeld een brug op het slagveld. Je wacht tot de vijand zich op de brug durft te begeven… en dan knal je dat ding kapot. Weg units! Ook met jouw cavalerie de infanterie van de tegenstander tot moes hakken geeft een enorm bevredigend gevoel.
Conclusie
North & South heeft niet veel diepgang, de lol zit ‘m vooral in het slim plaatsen van de units op het bord en dan lekker de strijd aangaan. Wel kan het soms handig zijn om je strategisch terug te trekken uit de strijd, wellicht kan je je legers versterken en later terugslaan. Met twee spelers staat de game garant voor een middagje dikke lol. Destijds huurden we deze game voor een weekendje bij de videotheek, en dat was precies goed. Wellicht een leuke manier voor de jongere gamers om in aanraking te komen met strategiespellen.
Be the first to comment