The Evil Dead (C64)

Halloween staat voor de deur, en dan is het leuk om een klassieke filmgame te bespreken. Soms zijn deze games vooral “klassiek” te noemen omdat ze oud zijn. Gaat dat ook op voor The Evil Dead? Gebaseerd op de gelijknamige horrorfilm neem je hier de rol op je van Ash, en net als de film speelt de game zich af in een geïsoleerde hut diep in het bos, waar je per ongeluk net het duivelse kwaad hebt vrijgelaten.

“Terwijl je vecht tegen de verschillende hordes kwaadaardige (on)doden, zullen ze zich in verschillende lichaamsdelen splitsen voordat ze volledig zijn afgemaakt.”

De game heeft een Top-Down gezichtsveld waarbij je alleen het hoofd en de schouders van je personage ziet. Het speelveld bestaat uit het interieur van de hut. Je ziet streepjes die muren moeten voorstellen en waar deuren worden weergegeven door een korte witte lijn die verdwijnt en weer verschijnt bij het openen en sluiten. Ramen worden weergegeven door stippellijnen. Enkele details die uit de film komen zijn bijvoorbeeld de schommel op de veranda die zachtjes wiegt in de wind, de open haard die brandt en de twee oude bedden. Het ziet er allemaal eenvoudig uit, maar voor een game uit 1984 is het adequaat. Ik werd wel helemaal gestoord van de muziek die de openingsdemo begeleidt.

Je bent in deze game uiteraard Ash, en je moet proberen het kwaad buiten te houden, weergegeven als een groene wolkenmassa. Deze wolk heeft de mogelijkheid om via de verschillende ramen om binnen te komen, en je moet proberen de ramen te sluiten om te voorkomen dat het je vrienden, Linda, Cheryl, Shelly of Scotty, tot zich neemt. Wanneer iemand wordt overgenomen door het kwaad worden ze een groene mutant. Van tijd tot tijd zullen er wapens opduiken en verdwijnen in het huis. Ash kan deze wapens gebruiken om de mutanten te bestrijden. Wapens bestaan ​​uit bijlen, scheppen en zwaarden en kunnen voor een beperkte tijd worden gebruikt.

Terwijl je vecht tegen de verschillende hordes kwaadaardige (on)doden, zullen ze zich in verschillende lichaamsdelen splitsen voordat ze volledig zijn afgemaakt. Je kan dus te maken krijgen met loslopende armen en benen, geesten en en meer van die ongein. Je scoort punten voor elke mutant, of elk kwaadaardig lichaamsdeel dat je weet uit te schakelen. Het uiteindelijke doel van het spel is om genoeg punten te scoren en het boek der doden op te duikelen. Gooi dat vervolgens in het vuur om het spel te beëindigen.

Conclusie:
Is dit een enge game? Eigenlijk niet. Het hielp dat ik destijds (wellicht op veel te jonge leeftijd) de film al had gezien en mijn fantasie me hielp om van de kale omgeving iets naargeestigs te maken. Zonder kennis van de film is het een kolderiek gedoetje en niet veel meer dan een soort doolhof spel met items en tegenstanders. Toch is het zeker vermakelijk genoeg om eens gespeeld te hebben. Er zijn wel enkele nagelbijtende momenten als je gehaast probeert de ramen op tijd te sluiten, en soms moeten er strategische keuzes gemaakt worden.