Mijn tien favoriete Super NES Games!

In de jaren ‘90 bezat ik een SEGA Mega Drive. Tof, maar Nintendo games kon je daar natuurlijk niet op spelen. Gelukkig had mijn goede vriend Randy een Super Nintendo zodat ik ook op dat gebied niks tekort kwam. Hele weekends hebben we ons helemaal suf lopen gamen om de beste tijd op Mario Kart neer te zetten, of een gehuurde game uit te spelen. Inmiddels bezit ik om nostalgische redenen ook een Super Nintendo. Maar welke games zijn nou echt mijn persoonlijke favorieten? Een overzicht. Mocht je een titel missen, of het ergens totaal niet mee eens zijn, vergeet vooral niet te reageren onder dit stukje.

Super Mario World (Nintendo, 1990)
De Super Nintendo zou wellicht nooit zo’n enorme start hebben gehad als er niet direct een killer-app beschikbaar was. Vroeger kreeg je bij je nieuwe console nog gratis een goede game meegeleverd. Super Mario World gaf ons een glimp van wat er allemaal mogelijk was op deze console. Alles was Mario leuk maakte was ruimschoots aanwezig, en meer. Het spel was groot, zat vol geheimen en is qua puur pick up and play speelplezier ongenaakbaar. En als absolute bonus krijg je er nog een trouwe draak (Yoshi) bij waar je op rond mag karren. Eerlijk zeggen, welke gamer heeft Yoshi niet eens mid-jump in de steek gelaten?

Super Soccer (Human Entertainment, 1991)
Okay, Super Soccer is zeker geen FIFA, en heeft de tand des tijds wellicht niet goed doorstaan. Maar ik heb in mijn studententijd (toen de Playstation allang de markt domineerde) ontzettend veel tijd doorgebracht met het spelen van Super Soccer. Een eenvoudig toernooisysteem waarbij je 16 landen moest verslaan om wereldkampioen te worden veranderde al snel in nagelbijtende momenten. Nederland was een redelijk landje, maar om de sterkste drie (Brazilië, Argentinië en Duitsland) te verslaan moest je van goede huize komen. De lompe schouderduwtjes en kleine details zoals je spelers vol energie al springend het veld op laten komen maken deze game voor mij een toffe herinnering. De muziek is af en toe ook lekker opzwepend.

The Legend of Zelda: A Link to the Past (Nintendo, 1991)
Op de Nintendo NES was Zelda één van de grootste games, maar om één of andere redenen trok de game me niet echt. Dit veranderde toen ik deze Super Nintendo variant onder ogen kreeg. Oh my wat was deze game groot, kleurrijk, vol sfeer en verslavend. Op de NES vond ik alle schermen van Zelda een beetje op elkaar lijken, maar hier had ik echt het gevoel in een wereld rond te lopen waar ik interactie mee kon hebben. Dat maakte overigens de game niet makkelijker, integendeel. A Link to the Past is niet alleen één van de beste Super Nes games, het is de beste Zelda game. Ooit. Punt.

Sim City (Nintendo, 1991)
Sim City was al een paar jaar een succes op homecomputers voordat de SNES versie werd uitgebracht. De game kreeg een een kleine make-over met een Nintendo sausje. Nintendo’s Sim City werd in 1991 samen met de Super Nintendo gelanceerd. De kern van de gameplay bleef bewaard, maar er was ook flinke Nintendo-fanservice. Bowser die als een soort Godzilla door je stad waggelt. Of de mogelijkheid om een Mario-beeld in je stad te plaatsen. Dit was een game waar ik vaak uren mee zoet was. Zelfs het uitlog muziekje had ik (zeer rustgevend) soms een tijdje aanstaan. Ook deze game kwam vroeg uit en toonde maar weer eens aan wat voor killer line-up deze console had.

Street Fighter II(Capcom, 1992)
Het one on one beat ‘m up genre bestond al wat langer, maar eigenlijk begon het allemaal pas echt met Street Fighter II. De eerste game had ik wel eens op de Commodore 64 gespeeld. Het had totaal geen indruk gemaakt, dus waren mijn verwachtingen voor deze game ook laag. Street Fighter II bleek echter al snel een uitgebalanceerde game waar je na maanden spelplezier nog steeds nieuwe dingen kan ontdekken. Mooie achtergronden, gevarieerde vechters met eigen stijlen, special moves, geheime opties en een vette soundtrack maakten dit een must-have. Een must-have die we aanvankelijk vooral via de videotheek konden beleven. De game was namelijk enorm duur: ruim 200 gulden. De Turbo variant in 1993 was een flinke verbetering, maar het begon allemaal hier.

Super Mario Kart (Nintendo, 1992)
Er zijn maar weinig spellen waar ik zoveel tijd in hebt gestoken als Mario Kart. Samen met Civilization en Football Manager staat Mario Kart in mijn all-time top drie van spelervaringen. Iedereen zag deze titel als een raar soort tussendoortje. Waar bleef Super Mario World 2? Maar al snel bleek Mario Kart een verslavende game die verantwoordelijk was voor nagelbijtende momenten op Rainbow Road, spannende Battle Modes en strakke time trails waar Randy en ik elkaar met tienden van een seconde probeerden af te troeven. De nieuwe delen zijn steeds meer een party game geworden, maar de eerste versie is absolute top!

Probotector (Konami, 1992)
Natuurlijk is dit eigenlijk Contra III: Alien Wars. Konami haalde alles uit de SNES om van deze titel een topgame te maken. Gigantische bazen, vette muziek, visueel imponerende mode7 graphics… Levels met verschillende gezichtspunten… Deze game slurpte jou als speler op,  kauwde flink, en spuugde je weer uit. Het was zeker geen makkelijke game, en vaak heb ik me echt moet verbijten om de heftige levels door te komen. Waar eerdere Contra-games inspiratie haalden uit actiefilms als Rambo en Aliens deed Contra III me meer aan de Terminator denken. Hup in je Super Nintendo ermee en blasten maar!

Teenage Mutant Ninja Turtles: Turtles in Time (Konami, 1992)
Eigenlijk waren de hoogtij dagen van de Turtles al weer een beetje achter de rug toen deze game uitkwam. De Turtles arcade game had onze harten in 1989 veroverd, en de NES games wisten dat niet helemaal te evenaren (ook al waren die op hun manier erg tof). Maar de SNES versie is kleurige, vette Beat ‘m Up goodness! De game zou ook een klein beetje het einde van een tijdperk zijn. Er kwam nog een leuke Turtles Tournament Fighter uit, maar verder was het bergafwaarts voor de vier helden met een schild. Een aardige animatie film in de Noughties trok ik nog wel, maar de door Michael Bay geproduceerde films vond ik echt niks. Voor echte Turtles nostalgie grijp ik graag terug naar deze game.

Tiny Toon Adventures: Buster Busts Loose! (Konami, 1993)
De kleurigheid van de SNES was één van de zaken die spelen op deze console zo’n mooie ervaring maakte. Tiny Toon games waren best aardig, prima platformers. Maar deze game ging een stapje verder. Elk level had iets unieks. Mini-games, een American Football level, filmelementen… het Spelen van deze game was één groot feest. Niet alleen wilde ik verder komen om de game uit te spelen, ik was ook benieuwd wat voor level de makers nu weer voor me in petto hadden. Platformgames zijn er meer dan genoeg, maar Konami liet hier zien dat je met dit genre nog steeds iets speciaals kon doen!

Donkey Kong Country (Rare, 1994)
Langzaamaan begon de game-industrie over te stappen naar 3D games. Halsreikend werd uitgekeken naar de SEGA Saturn en Sony Playstation. CD-roms veroverden de PC en Arcades hadden spellen die niet meer mogelijk leken op de Super Nintendo. Of wel? Rare pushte de Nintendo grafisch tot op de limiet met deze onverwacht prachtige game. Donkey Kong Jr. en zijn zoon Diddy veroverden de gameswereld totaal onverwacht, een decennium nadat de oorspronkelijke Donkey Kong game ons Mario deed leren kennen. Een beauty van een game die elke Super Nintendo liefhebber op zijn minst eens gespeeld moet hebben.