Begin 90’s zat ik mijn ouders helemaal gek te zeuren om een meer moderne spelcomputer dan mijn oude Atari. “Waarom moet je zo’n ding, je hebt ook een Commodore 64?” Tsja, verzin daar maar eens een argument tegen. Uiteindelijk lieten ze doorschemeren dat ik wellicht een Mega Drive kon krijgen… Op mijn verjaardag zes maanden verderop in het jaar. Mopperend over zoveel onbegrip ging ik naar mijn beste vriend in het dorp. Hij wilde me misschien wel zijn NES verkopen, en dan zou ik een aantal games er direct bij krijgen. Waaronder… The Flintstones.
“De game is hier en daar behoorlijk pittig, verwacht niet dat je er zo even doorheen loopt.”
De Flintstones en de Rubbles genieten van een fijne dag tot er plotseling een snoodaard uit de toekomst langs hopt en hun huisdieren Dino en Hoppy ontvoert! Deze Dr. Butler is van plan om de huisdieren in zijn intergalactische dierentuin te laten zien. Ook heeft hij de tijdmachine van de Grote Gazoo vernietigd zodat niemand hem kan stoppen! Het is aan Fred Flintstone om de stukjes van de tijdmachine te vinden zodat ze naar de toekomst kunnen reizen. Wellicht kunnen ze dan Dino en Hoppy bevrijden van deze schurk.
The Flintstones is de zoveelste platformer voor de NES. Het feit dat deze game een leuke licentie heeft helpt natuurlijk om zich een beetje te onderscheiden van de concurrentie. Je begeeft je als Fred Flintstone door verschillende bekende locaties zoals Bedrock, Reef Rock en de Jungle terwijl je zoekt naar de ontbrekende stukjes van Gazoo’s tijdmachine. Fred beschikt over een knots waarmee hij kan meppen. Door de B knop vast te houden krijg je een nog krachtiger swing. Fred kan munten verzamelen na het verslaan van vijanden, die worden gebruikt om te betalen voor anders wapens zoals katapulten en tomahawks, en voor speciale skills zoals vliegen en duiken.
Na het voltooien van het eerste level, krijgt de speler een overworld-kaart (zoals in Mario Bros. 3) te zien waarmee je kunt kiezen naar welk level je wilt gaan. Er zijn ook basketbalvelden op de kaart. Als je je tegenstander verslaat in een basketbalspel kan je een van de speciale vaardigheden verdienen die je later nodig hebt. Dat Basketballen is an sich heel eenvoudig qua opzet. Maar ik vond het soms bijna leuker om dat te spelen dan de gewone levels. De kleurige graphics zijn een lust voor het oog. De game is hier en daar behoorlijk pittig, verwacht niet dat je er zo even doorheen loopt.
Conclusie:
Bijna liet ik me door deze game overhalen mijn zuurverdiende spaargeld uit te geven aan een NES. Een half jaar wachten op een Mega Drive voelde zo lang… en de NES had toch ook leuke spellen? De lol die ik had met The Flintstones was één van de argumenten die ik later bij mijn ouders aanvoerde als argument voor de koop. Ze waren keihard. Ik moest maar even geduld leren hebben. Nu, 30 jaar later, ben ik blij dat ik destijds op de Mega Drive moest wachten. Maar het feit dat deze game me deed twijfelen zegt ook wel iets over de kwaliteit. Een prima platformer voor je NES verzameling.
Geef als eerste een reactie