De geschiedenis van gamen hoort letterlijk bij mijn levensloop. Om nou te zeggen dat ik met een Atari-joystick in mijn knuistjes ter wereld kwam is wellicht wat overdreven, maar het scheelde niet veel. De Atari kwam in mijn geboortejaar op de markt. Onze toenmalige buurman was één van de eerste mensen in Nederland met een Atari, en daar begon het dus voor mij. Door de jaren heen groeide ik op, en de gameswereld ook. Met High Score kan ik deze nostalgische reis nog eens meemaken.
“Het zijn juist deze persoonlijke verhalen van grafische artiesten, gamers en schrijvers die de serie een mooie inkijk in de industrie geven.”
Deze documentaireserie over de geschiedenis van gaming is verdeeld in zes hoofdstukken.De eerste aflevering begint met de opkomst van games en Atari in het bijzonder, en eindigt met de bekende Video Game Crash van 1983-1985. Daarna gaan we naadloos over in de opkomst van Nintendo, te midden van de puinhopen van de crash. De derde aflevering laat zien dat via RPG’s en adventures ook de PC en Homecomputers een deel van de gamesmarkt meepikten. Aflevering vier brengt ons in de jaren ’90 waar de Bit-wars Nintendo en SEGA naar grote hoogtes stuwen. Instrumenteel in het succes van gamen in de vroege jaren ’90 waren vechtspellen. De vijfde aflevering laat zien dat gaming volwassen wordt, maar daarmee de content ook. Tenslotte zien we in de laatste aflevering hoe men uiteindelijk de transitie van 2d naar 3d begint te maken.
6 afleveringen voor iets complex en omvangrijks als gaming is niet veel. Natuurlijk blijft er een hoop niet besproken, en ik durf te wedden dat we met een kleine brainstorm er zo 6 extra afleveringen bij kunnen bedenken. Wat ik direct leuk vond aan de serie is de persoonlijke insteek. Natuurlijk is er veel aandacht voor innovatieve mensen als Miyamoto, Lord British en Romero. Maar High Score vertelt ook de persoonlijke verhalen van minder bekende mensen zien, en hoe games hun leven hebben beïnvloed, en zij op hun beurt de wereld van gaming weer vorm gaven en inspireerden. Het zijn juist deze persoonlijke verhalen van grafische artiesten, gamers en schrijvers die de serie een mooie inkijk in de industrie geven.
Natuurlijk is de insteek een beetje Amerikaans. Wat populair is in Amerika ligt wellicht wat anders in Japan of Europa. Deze geschiedenis van gaming gaat iets meer uit van het Amerikaanse gezichtspunt. Natuurlijk is er door Nintendo veel aandacht voor Japan, maar ik miste bijvoorbeeld toch wel iets meer aandacht voor homecomputers zoals Commodore, ZX Spectrum en MSX, en de homebrew markt die in de jaren ’80 zo populair was. Ook waren er criticasters die vonden dat de serie teveel aandacht voor het verleden had, en te weinig aandacht had voor misstanden in de industrie vandaag de dag. Tsja, de serie is vooral een liefdesbrief aan de eerste 20 jaar van de industrie. Ik zie niet in waarom er per se een parallel met de industrie van vandaag getrokken moet worden. Dit is op de eerste plaats een nostalgische ervaring, en niet alles hoeft meteen negatief te zijn.
Conclusie
Op Youtube volgde ik een serie genaamd The Video Game Years. Als je een complete en humoristische inkijk in de geschiedenis van gaming wil, dan is dit wellicht een aanrader. Netflix gaat met High Score een wat rustiger kant op: persoonlijke verhalen, toegankelijk uitgelegde innovatie en een mooi tijdsbeeld. Voor de Nostalgische gamer onder ons een aanrader, al was het alleen maar even leuk om te realiseren hoe naïef en onschuldig we als gamers we destijds nog waren. Kopiëren was nog volkomen normaal, en onze eerste joystick had nog maar één rode knop. Good times.
Ik vond de persoonlijke verhalen de serie ook zijn charme geven. Voor een land als de VS is het denk ik ook goed dat er maatschappelijke zaken besproken werden. Voor degene die een globale insteek willen zien, kan ik het boek “Replay” aanraden.