Sinds ik rond mijn vierde/vijfde levensjaar met de Atari VCS 2600 en Commodore Vic 20 speelde heb ik een aardige lijst aan persoonlijke favorieten en guilty pleasures weten op te bouwen. Maar welke games slurpten door de jaren heen bij mij de meeste aandacht en tijd op? Ik wilde eerst een top 10 maken, maar uiteindelijk kwam ik op een lijst van 15 titels waar ik echt niet omheen kon. A trip down memory lane.
SeaQuest (1983) – Atari VCS 2600
Nadat ik mijn Atari zelf bij elkaar had gespaard mocht ik van mijn ouders één spel uitkiezen. Dat werd Seaquest, en wat heb ik daar een tijd in gestoken. Ik kende het spel al via een vriend (Edwin) uit het dorp, en ik was echt verslaafd. In dit spel moet je duikers redden van vraatzuchtige haaien en ondertussen uitkijken voor vijandelijke duikboten. Het aantal uren dat ik in deze game stak ging zo ver dat ik op een gegeven moment alle patronen van tegenstanders uit mijn hoofd kende. In de twee-speler modus speelde je om en om, en raar genoeg wilden mensen dat na een tijdje niet meer met mij.
Defender of the Crown (1986) – Commodore 64/128
Nadat ik dit spel bij een vriend op de PC zag moest en zou ik het ook spelen op mijn Commodore. DOTC was een avontuurlijke strategie game waarbij je als nobele Angelsaksische ridder het opneemt tegen de Normandiërs die bij afwezigheid van Richard Leeuwenhart Engeland uitknijpen. Toernooien, jonkvrouwen, belegeringen, veldslagen en ridders allemaal in één spel! In geval van nood kon je zelfs een beroep doen op Robin Hood! Naast een heerlijke soundtrack had het spel ook enige suggestieve plaatjes zodra je er in was geslaagd een jonkvrouwe te redden en voor je te winnen. Kortom: dit spel was de droom van de gamende puber.
Leisure Suit Larry in the Land of the Lounge Lizards (1987) – PC
Toen ik met Edwin eens een weekend bij zijn vader logeerde hebben we talloze pogingen gedaan om deze point and click adventure tot een goed einde te brengen. In LSLITLOTLL moest je loser Larry Laffer helpen bij het bereiken van zijn ultieme doel: seks met een mooie dame. Dit gaat gepaard met de inmiddels bekende Sierra kwaliteit qua avonturenspellen en de nodige onderbroekenlol. Larry krijgt te maken met taxichauffeurs, uitsmijters, zwervers, pooiers en dames die zich niet zomaar gewonnen geven. Ondanks het platte thema bleef het grafisch heel braaf en zat het erotische vooral in de “kracht van suggestie“. Maar wie herinnert zich niet dat ene paswoord “Ken sent me“?
Tetris (1989) – Gameboy
Als je rond mijn leeftijd bent is de kans toch zeker 75% dat je minstens een keertje Tetris hebt gespeeld. Deze Russische game is misschien wel één van de meest succesvolle launch-titels ooit. Tegenwoordig roepen ze dat de Wii met Wii sports één van de eerste spellen is die de hele familie aan het gamen kreeg, maar bij mij thuis was dat Tetris. Mijn zussen en mijn stiefvader waren hiervoor nooit super in spelletjes geïnteresseerd geweest. Zelfs mijn moeder heeft wel eens een keer dit spelletje gespeeld. En hoewel vele Gameboyspellen uit die tijd tegenwoordig wel erg gedateerd aandoen blijft Tetris verslavend.
Revenge of the ‘Gator (1989) – Gameboy
Misschien niet de bekendste titel op deze lijst, maar de echte Gameboy-kenners kennen deze flipperkast met krokodillen nog wel. Alles aan deze titel zegt cute en verslavend. Vanaf het olijke dansje van drie vrolijke krokodilletjes in het startscherm tot het verslavende flipperen. Later zou het betere Kirby’s Pinball uitkomen, maar deze titel is altijd in mijn herinnering blijven plakken. Bezit je nog een Gameboy, dan is dit een spelletje dat je absoluut niet kan laten lopen.
Civilization (1991) – PC
Mijn eerste computer (een Commodore Vic20) kreeg ik ooit van mijn buurman Henk Voet. Hij was degene die me verslaafd kreeg aan computers. Toen ik en mijn Zusje Anna daar een zomer gingen logeren kwam daar een nieuwe verslaving bij: Civilization. Bijna de hele logeerweek heb ik in Henk’s werkkamer zitten knokken om mijn nomaden te laten uitgroeien tot de machtigste beschaving van de wereld. Ontdekkingen doen, onderhandelen met andere volken en oorlog voeren… What’s not to like? Het enige dat ik die week deed behalve Civilization, eten en slapen was af en toe een snel potje Chuck Yeager’s Air Combat. Maar Civilization speel ik nog vandaag de dag.
Sonic the Hedgehog (1991) – Sega Mega Drive
Mijn beste vriend Randy had een Super Nintendo en stak me al tijden de ogen uit met Super Mario World, Tiny Toons en Zelda. Maar op een verjaardag bewapenden mijn ouders me met de grote concurrent: de SEGA Mega Drive. Sega Vs Nintendo is een discussie op de hoogte van Ajax Vs Feyenoord, Coca Cola Vs Pepsi en Star Wars Vs Star Trek. (De goede antwoorden zijn Sega, Feyenoord, Coca Cola en Star Wars). Sonic was het spel dat je gratis bij de Mega Drive kreeg. En mijn blijheid was groot toen Randy verzuchtte dat hij Sonic misschien wel gaver vond dan zijn Mario Game. Een uitspraak die hij later ontkende en wellicht nog steeds wel zal ontkennen. (Randy?) Eervolle vermelding voor mijn zusje Mara, de beste Sonic speler die ik ken.
Super Mario Kart (1992) – Super Nintendo
In de Nintendo Vs Sega discussie was er één game waar ik niet omheen kon. Ook al was ik een enorme Sega fanboy, er was geen spel als Mario Kart op de Mega Drive. Na het winnen van alle cups en classes (150cc Rainbow Road, zweet in de handjes) legden Randy en ik ons toe op ronderecords, wie was het snelst op Mario Circuit één? We hadden dit circuit zo strak in de vingers zitten dat één klein foutje genoeg was om de joypad in frustratie door de kamer te gooien. Super Mario Kart is tot op de dag van vandaag één van mijn favorieten en er gaat niks boven een potje Mushroom cup met vrienden.
Mortal Kombat (1992) – Sega Mega Drive
Nog zo’n game discussie was Mortal Kombat Vs Street Fighter II. En hoewel SF2 wellicht meer diepgang had qua mogelijkheden was Mortal Kombat een favoriet door destijds schokkende hoeveelheden bloed, oosterse geheimzinnigheid, Ninja’s en onthoofdingen. De karakters waren voor die tijd levensecht en ik weet nog goed hoe enorm tof Randy en ik het vonden toen we onze eerste Dead-Moves ontdekten. (Als Sub Zero trok ik een hoofd eraf). Mortal Kombat kwam naar de home-consoles zonder bloed, maar met behulp van een zgn Bloedcode (ABACABB) kon je alle gore alsnog activeren. Op de Mega Drive wel te verstaan. Nintendo wilde geen bloed op zijn consoles. Maar daar kwamen ze al snel op terug.
Doom (1993) – PC
Het succes van Wolfenstein 3D leek moeilijk op te volgen, maar ID-software slaagde met vlag en wimpel. Doom was zo ontzettend succesvol dat alle daaropvolgende spellen waarin je moest lopen en schieten Doom-clones werden genoemd. Doom was wellicht één van de belangrijkste momenten in de transitie van 2D naar 3D gamen. Door de vele geheimen, codes, editors en wat al niet meer bleef Doom nog jaren leuk. Middels een editor had ik een variant op mijn eigen ouderlijk huis gemaakt. En welke gamer uit de jaren negentig weet niet waar de codes IDDQD en IDKFA voor staan?
Grand Prix 2 (1996) – PC
Als Formule 1 fan was Geoff Crammond’s Grand Prix één van mijn favoriete titels. En daarvoor had ik mijn toetsenbord stuk gespeeld met Accolade’s Grand Prix. Maar Microprose’s Grand Prix 2 was één van de eerste titels ooit die ik direct op Launchday moest en zou kopen. Realistischer dan dit kon destijds niet, en de graphics zijn vandaag de dag nog steeds zeer fraai te noemen. Middels editors kon je eigen wagens ontwerpen, iets waar Randy iets meer bedreven in was. Hoe vaak heb ik niet weer een potje opgestart in de hoop het nietige Minardi Team de wereldtitel te schenken en de Williams van Damon Hill, de Benneton van Michael Schumacher of de Ferrari van Jean Alesi af te troeven?
Heroes of Might and Magic II (1996) – PC
Tijdens mijn studententijd kwamen twee games bovendrijven waar ik veel en veel tijd aan zou besteden. Via klasgenoot Toh kwam ik in aanraking met Heroes of Might and Magic. Ooit had ik een voorloper hiervan (King’s Bounty) op de Mega Drive gespeeld, maar dat had weinig indruk gemaakt. HOMM2 en later deel 3 waren echter tijdslurpers van de eerste orde. Als held was het jouw taak om legers te verzamelen, jouw kasteel uit te breiden, landen te veroveren en andere helden te verslaan. Met brute kracht alleen kwam je er niet, ook magie en een goed uitgebalanceerde troepenmacht waren belangrijk. De vele volken en wezens in dit spel maakten het een heerlijke favoriet.
Championship Manager ’97/’98 (1997) – PC
En nu dat andere spel dat me vanaf 1994 tot heden zou bezighouden. Tijdens mijn laatste jaren op de middelbare school was ik al in aanraking gekomen met het voetbalspel Championship Manager. Maar het was de 97/98 editie waar de verslaving pas echt begon. Spelers scouten, kopen, verkopen, opstellen, wisselen… Championship Manager was de ultieme droom voor elke leunstoelmanager. Hoe verslavend de game is blijkt wel uit een artikel van CNN waarin Championship Manager en opvolger Football Manager door vele “slachtoffers” aangevoerd werd als reden voor scheiding, ontslag en verlies van besef van tijd. Tegenwoordig heb ik mijn verslaving onder controle, maar ik blijf elk jaar weer een nieuwe variant kopen.
Fifa ’99 (1998) – Sony Playstation
Studeren betekende ook huisgenoten. Mijn huisgenoot Youri en ik hebben hele middagen weggespeeld met FIFA’99. Als we niet FIFA speelden keken we DragonballZ. FIFA ’99 had een hoog pick up and play gehalte. Veel mensen vonden in die tijd PES het betere voetbalspel, maar FIFA had als voordeel dat iedereen vlot kon meespelen zonder eerst af te studeren op hoe je het spel moest spelen. De stijlen van Youri en ik verschilden nogal. Youri was meer van de technische Tricks, en ik van ouderwets naar voren pompen met die bal. Vriendschappelijke wedstrijden, competities en wat al niet meer werden urenlang uitgevochten op dat krappe studentenkamertje.
Crash Team Racing (1999) – Sony Playstation
Een andere studiegenoot van me, Rob, omschreef dit spel als een rip-off van Mario Kart en Diddy Kong Racing, om het vervolgens te beoordelen met een systeem dat hij “Buikwrijfjes” noemde. En in alle eerlijkheid is CTR ook een Mario Kart kloon. Maar wel een enorm goede. De Sony Playstation had nog niet een dergelijk spel, en Crash verzag in een behoefte. En anders dan vele mislukte klonen (Bomberman Kart) speelde deze game geweldig, en was er niks leukers dan met je vrienden op het scherpst van de snede te strijden om de overwinning. CTR is een absolute Playstation favoriet, en is ook vandaag de dag nog een heerlijk spel om met vrienden te spelen.
Geef als eerste een reactie