Ergens in juni 1996 speelde ik dan eindelijk voor het eerst op een PSX. Natuurlijk had ik bij de lokale Bart Smit al verlekkerd lopen kijken naar de diverse demo’s die ze daar afspeelden. Maar onderuitgezakt op de bank met een controlpad in de hand, daar was het nog niet van gekomen. Tot ik na een schooldag bleef hangen bij een vriend.
“Het oude vertrouwde stemgeluid van de Brit John Motson zorgt er ook vandaag de dag nog voor dat ik direct weer in de stemming kom.”
Toeval bestaat (doorgaans) niet. Door de jaren heen blijkt dat mijn eerste game op een nieuw systeem vaak een voetbalspel was. Op de Commodore 64 was dat Intenational Soccer, op de Mega Drive European Club Soccer, en ook op de Dreamcast en XBox weet ik vrij zeker dat het om een voetbalspel ging. FIFA Soccer was al een bekende naam in de 16bit tijd geworden, en ik was enorm benieuwd naar deze game. We leefden nog in een tijd dat er vaak tientallen voetbalspelletjes tegelijk op de markt kwamen, de dominantie die EA op dit gebied zou pakken was nog verre toekomstmuziek.
Vanaf het eerste moment dat ik deze game zag wilde ik een PSX hebben. Mid ’90s zag dit er geweldig uit: alsof ik naar een echte wedstrijd zat te kijken. Inmiddels zijn we wel meer gewend, maar destijds was ik echt diep onder de indruk. Ook fijn: het koste me niet veel moeite om dit spel in de vingers te krijgen en de bal lekker rond te laten gaan. Eenmaal gewend aan de controls kon ik mijn schoolvriend (die het spel al een tijdje had) prima partij geven. Tegenwoordig moet je eerst afstuderen op de besturing. Mijn neefje van 10 is een enorme FIFA 20 fan, en als ik daar kom heeft hij allerhande trucjes in huis terwijl ik de bal vooral in bezit probeer te houden. Heerlijk voor de purist, maar voor de casual gamer of iemand die deze game net oppikt best pittig. FIFA ’96 was een stuk makkelijker om in te stappen.
Het was uiteindelijk de prima verzorging en de compleetheid van dit spel dat er voor zorgde dat FIFA de gigant werd die het vandaag de dag is. Opties zoals alle echte namen, nationale teams, club teams, diverse toernooien, destijds was het uitzonderlijk. Tegenwoordig verwachten we niet minder. Het oude vertrouwde stemgeluid van de Brit John Motson zorgt er ook vandaag de dag nog voor dat ik direct weer in de stemming kom. Zijn commentaar is toch tien keer fijner dan Sierd en Jeroen “Schreeuwlelijk“Grueter.
Conclusie
FIFA ’96 is waar het PSX tijdperk voor me begon. De enige reden dat ik deze game geen “geweldig” meegeef is dat ik later op mijn studentenkamer FIFA ’99 tot in den treure heb gespeeld. Hoewel ik destijds lyrisch was over FIFA ’96 is er ook een kanttekening. Deze game betekende het einde van de enorme keuze aan voetbalgames. Tegenwoordig heb je eigenlijk alleen nog PES en FIFA, en af en toe een indie-titel. Wat wie speelt er nog Kick Off, Striker, TIF, Actua Soccer of Club Football? Het was in zekere zin het einde van een tijdperk.
Geef als eerste een reactie