Antarctic Adventure (MSX)

Destijds had mijn oom een MSX met een enorme verzameling aan diskettes vol programma’s. Alles stond lukraak door elkaar, dus het was soms even zoeken voor je een spel tegenkwam waar je enthousiast van werd. Op de MSX had je echter altijd één zekerheidje: zodra het logo van Konami in beeld kwam had je te maken met één van de betere games op dit systeem. Gaat dat ook op voor deze titel uit 1983?

“Steeds bleef ik proberen om de pinguïn veilig langs alle hindernissen te loodsen en weer een basis verder te brengen.”

De speler moet als schattige pinguïn rond Antarctica reizen en zich een weg banen tussen diverse internationale bases voordat de tijd om is. Dit klinkt eenvoudig maar blijkt lastiger dan gedacht. Je voortgang wordt belemmerd door scheuren in het ijs, gaten en zeerobben. Je kunt over de spleten springen, maar over de zeerobben springen is een stuk lastiger. Je kan de pinguïn versnellen of vertragen om beide gevaren te ontwijken. De bases omvatten Australië, Frankrijk, Nieuw-Zeeland, VS, Argentinië, Engeland en Japan. Je kunt vlaggen verzamelen en vis eten voor punten. Als je een knipperende vlag verzamelt, krijg je een propeller waarmee je over die gevaren heen kunt vliegen. Gaan met die pinguïn!

Destijds zorgden de cute graphics ervoor dat ik dit direct wilde spelen. Ik was de Atari VCS 2600 en Commodore VIC20 gewend, en dit was duidelijk een stapje verder. Een keuze menu, een openingsmuziekje, levelmuziek? Tegenwoordig niets speciaals meer maar destijds echt next level! De gameplay is simpel maar verslavend, en als je tijdens het spel iets overkomt, dan weet je dat het niet aan de besturing maar aan jou ligt. De vissen en de vlaggen leveren wellicht een leuke score op, maar ze kunnen je ook in de problemen brengen als je niet oplet. Af en toe kwam ik in botsing met een zeeleeuw omdat ik toch probeerde die ene vis te pakken. Steeds bleef ik proberen om de pinguïn veilig langs alle hindernissen te loodsen en weer een basis verder te brengen. Ik voelde ook echt voldoening als ik weer een leveltje had afgerond: on to the next!

Conclusie:
Veel mensen halen deze game door de war met zijn sequel: Pinguïn Adventure. En ja, die titel nam veel van dat eerste deel mee en maakte er een slick opvolger van. Maar dat wil niet zeggen dat ik geen oog heb voor de charmes van dit eerste deel. Natuurlijk, eenmaal uitgespeeld is er weinig uitdaging meer te halen uit de gameplay. Want een hoge score boeide me nooit zo, het ging me alleen maar om het voltooien van de missie. Als tussendoortje heeft deze titel echter nooit zijn charme verloren. Kijk er eens naar.

1 Comment

  1. Een lekkere game snack. Wanneer ik 10 minuten de tijd moet doden is pak ik deze nog wel eens op. Vroeger spraken we als jonge gamers over een pinguïn die de wereld veroverde. Bij gebrek aan een handleiding en lore. Je moet dan als kind een verhaal verzinnen voor jezelf.

Laat een antwoord achter aan Ran Marwin Reactie annuleren

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.